'Try Me'

Er zijn al weer heel wat weken voorbij... en er zijn heel wat (goede!) dingen gebeurd.
Al de reflecties op 2013 vliegen jullie waarschijnlijk ook om de oren, en al heb ik er een hekel aan, dit blogdingetje gaat er ook een worden.

Als ik aan 2013 denk dan zie ik God's amazing providence. Hij heeft zoveel dingen mogelijk gemaakt, waar ik soms dacht dat het onmogelijk was.
In februari besloot ik om terug te gaan naar Zuid Afrika. NIet lang daarna waren er al contacten gelegd, had ik een vliegticket geboekt en kreeg ik een geweldige mogelijkheid om een deel van mijn droom waar te maken. Alles verliep zo smooth en dat was voor mij een extra bevestiging dat God me naar Zuid Afrika riep en ik op de goede weg zat.
Maar toen kreeg ik (niet geheel onverwacht) te horen dat mijn contract niet zou worden verlengd. Vier maanden voordat ik zou vertrekken naar Zuid Afrika om een jaar op mijn spaargeld te gaan leven... De laatste werkdag was aangebroken en ik had nog geen nieuwe baan gevonden, mede doordat ik geen toereikend vervoer had. Al geloofde ik dat God me naar Afrika riep en dat het daarom wel goed zou komen...Het werd nu toch wel een beetje spannend!
Een maand later reed ik na een avonddienst naar huis in m'n auto (!!!).. en ik besefte me hoe God mijn gebeden had verhoord, He provided een nieuwe, leukere (!) baan, een goedkoop autootje en genoeg inkomen na een 'nee heb je, ja kun je krijgen' -onderhandelingetje. Wat een bemoediging voor het komende avontuur!
En toch, sijpelde er in mijn stubborn en dommige menselijke hartje twijfel en ongeloof naar binnen... 'U heeft me zoveel gegeven hier in NL... en nu kies ik er voor naar Zuid Afrika te gaan, dat alles op te geven en achter te laten en vervolgens weer aan U te vragen en te verwachten om opnieuw al die dingen te providen. Doe ik wel het goede? Mag ik dat wel van U vragen?'.
En daar, in die auto, hoorde ik God zeggen ' try me'. Just ' try me'. Een liefdevolle, uitdagende uitdaging...' try me'.
And I did, I tried Him. Ik heb m'n huisje opgezegd, m'n auto weer verkocht, mijn vrienden en familie gedag gezegd, mijn spullen verkocht... vasthoudend aan dat moment that God turned my fear into faith.

En daar ging ik. Het vliegtuig in met 100 Euro op zak en geen bankpassen bij me (slechte timing van de Rabobank and me), op pad naar een nieuwe wereld, een plek waar ik niemand zou kennen, maar wetende dat ik in ieder geval de eerste 8 weken een kamer en vrijwilligerswerk zou hebben.

En hier zit ik nu: de tijdelijke kamer is veranderd in een zelfs nog mooiere en genialere, permanente kamer in hetzelfde geniale Pipi Langkous huis,
Een prachtige vrijwilligerswerkplek waar ik een antwoord op gebed bleek te zijn.. waar ik de mogelijkheid krijg te groeien, mensen hun harten aan te raken en mijn eigen hart aan te laten raken.
De afgelopen maand heeft God op wonderbaarlijke wijze een autootje en een bijbaantje op mijn pad gebracht! Na heel wat verdrietige en hopeloze momenten is wat onmogelijk leek, mogelijk geworden! Samen met de sponsors en spaargeld, voorziet God weer in financien en kan ik me voorlopig met een gerust hart inzetten in de clinic.
Ik heb letterlijk honderden nieuwe mensen ontmoet. Er zijn mooie vriendschappen ontstaan. Er bestaat skype om oude vriendschappen te behouden. En in de eenzame momenten weet ik dat ik me vast mag houden aan de belofte van Jezus 'I'll be with you, till the end of the days'.
In 2013 heeft hij mij meerdere malen duidelijk gemaakt en steeds weer opnieuw bewezen dat Hij de waarheid spreekt, dat hij niet los laat, dat hij weet wat we nodig hebben, dat hij meent wat hij zegt en dat ik mijn leven iedere keer weer opnieuw in zijn hand mag leggen... hoe stubborn en vol ongeloof mijn eigen hartje soms ook kan zijn!