5 maanden in 500 woorden?
Blijf op de hoogte en volg Ree
31 Juli 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Het is 5 maanden, en onder andere een verjaardag, een avontuur in Durban en de Drakensbergen, een nieuw baantje, een bergbeklimming, een fietsongeluk en een auto ongeluk later... tijd voor een nieuwe blog!
Ik geniet nog steeds van dit prachtige land. De prachtige natuur, de prachtige veelkleurigheid en diversiteit, de ode aan de imperfectie, het avontuur in een ander land te aarden... en af en toe heb ik nog steeds momenten dat ik twijfel, er genoeg van heb, het te moeilijk vind om een leven op te bouwen, om er bij te horen, om steeds weer geconfronteerd te worden met verschillen, met veroordeling, en ben ik bang wat het volgende jaar hier in Zuid Afrika gaat brengen.
In dat alles is en blijft God de amazing verrassende en providende God en voel ik me priviledged om iedere dag zoveel momenten te hebben om deze God met mensen te delen.
Iedere dag weer komen er tientallen mensen in de kliniek die geen hoop meer hebben, verdrietig zijn, ziek zijn, verward zijn. En wat is het mooi om in al die hopeloosheid de meest Hoopgevende in de wereld te brengen.
Niet zo lang geleden kwam er een jonge vrouw naar de kliniek die waarschijnlijk op dat moment een miskraam aan het hebben was. Ze was 16 weken zwanger en bloedde heftig voor al een week lang. Wat was het mooi om naar haar verhaal te kunnen luisteren, voor haar te kunnen bidden en haar daarna dankbaar te horen zeggen dat ze zeker wist dat God haar naar de juiste plek had gebracht en ze een onwrikbaar faith had dat hij ook in het ziekenhuis voor haar zou zorgen en de juiste mensen op haar pad zou brengen.
Het is een voorrecht om voor mensen te mogen bidden, waarheid uit te spreken, maar net zo vaak inspireren de clienten mij met hun krachtige, pure, geloof in het feit dat God voor hen zorgt en dat ook blijft doen.
En daarom houd ik zo van dit land. In de gebrokenheid, in de oneerlijkheid, in de angst durven mensen God het antwoord te laten zijn. Zetten ze hun hoop op God en ervaren ze dat Hij niet teleursteld. Dat hij doorbreekt. Op het juiste moment, op de juiste manier, op de juiste plaats.
Soms zijn we bang. Soms durven we niet. Soms is het te moeilijk. Soms denken we zelf de weg te weten. Maar ook daar is God en ontmoet Hij ons.
Sinds een paar maanden heb ik een nieuw baantje; elke doordeweekse middag begeleid ik een 3,5 jarig meisje (en soms haar broertje). Beide kinders zijn blind. Waar ik zo graag met gehandicapten mensen wilden werken, maar dat vanwege een visum niet kon doen, bracht God dit baantje op mijn pad. En wat een blessing it is! Het meisje is geweldig, leergierig, slim en overal waar ze gaat, raakt ze mensen hun harten aan en tovert ze glimlachen op mensen hun gezicht. Wat geniet ik er van om haar te helpen haar angsten te overwinnen, om haar, net als ieder ander kind, een speeltoestel in de speeltuin te leren beklimmen, om trots te zijn en het te vieren als ze iets nieuws heeft geleerd, om liedjes met haar te zingen terwijl ik haar het laatste stukje op mijn rug naar huis til.
En dan heeft God mij uitgekozen om een positieve invloed op haar te hebben... we hopen maar dat dat goed komt ;)
Over 5 weken kom ik Nederland weer opzoeken. God heeft me hier zoveel gegeven: een geweldige werkplek, een geweldige kerk om iedere zondag weer als een malle te worshipen en geinspireerd te worden, intense vriendschappen met prachtige mensen... Een hele Afrikaanse familie om me heen die om me geeft! Mensen die boos worden, omdat ik hen niet snel genoeg had verteld dat ik een ongeluk had gehad (waar ik trouwens heelhuids vanaf ben gekomen, maar mijn auto voor R13.000,- aan operaties nodig heeft) , mensen die me willen leren dansen en ook nog eens geloven dat ik dat kan, mensen die me vertrouwen en hun donkerste gedachten vertellen, mensen die af en toe mee gaan in mijn Europese vrijpostigheid en gekheid (misschien is vrijpostig niet het goede woord, maar klinkt wel leuk ;)), mensen om heerlijk mee te zijn, om mee te lachen, om mee te bidden, mee te huilen, mee te zingen en om mee op de bank te snuggelen.
Het voelt alsof ik nog niet klaar ben hier. Misschien zal ik het wel nooit zijn.
Een paar weken geleden heb ik een nieuwe visa aangevraagd. Het kan nogal een moeilijk proces zijn om een visa te krijgen, dus gebed is erg welkom in dit gebeuren! Of de visa komt, of niet, ik weet dat God weer een plekje klaar zal maken, waar ik ook terecht kom! Ik hoop dat het voorlopig nog even hier zal zijn though :)
Sja, dit doet definitely niet genoeg aan de afgelopen vijf maanden, maar iets is beter dan niets!
Dikke knuffel vanuit het winterse Kaapstad (ach, ik vind het nog steeds zomer en zit regelmatig, zomers gekleed, in de zon te genieten... de voor gek verklarende blikken, daar ben ik inmiddels aan gewend ;))
Ps: ik heb t gevoel dat mijn Nederlands hard achteruit gaat, dus excusez-moi voor alle spelfouten en raar gebruik van woorden!
PS 2: http://youtu.be/kLD2EDUnReg filmpje van mijn kerk met hectically talented friends die aant zingen zijn! kijk tot t eind ;) (twas een speciale -kleed je in je traditionele kleding- en dans- dienst)
Mocht je me willen ondersteunen, dan mag dat zeker! Gebed en/of sponsoring in de vorm van geld is van harte welkom.
Ieder beetje helpt me om langer te kunnen blijven en langer te kunnen helpen in het Pregnancy Centre. Je mag een mailtje sturen naar rianeikelboom@gmail.com, of direct geld overmaken naar bankreknr: 387022724 t.n.v. J.C. Eikelboom. Voel je vrij, maar niet verplicht :) Dank!
Ik geniet nog steeds van dit prachtige land. De prachtige natuur, de prachtige veelkleurigheid en diversiteit, de ode aan de imperfectie, het avontuur in een ander land te aarden... en af en toe heb ik nog steeds momenten dat ik twijfel, er genoeg van heb, het te moeilijk vind om een leven op te bouwen, om er bij te horen, om steeds weer geconfronteerd te worden met verschillen, met veroordeling, en ben ik bang wat het volgende jaar hier in Zuid Afrika gaat brengen.
In dat alles is en blijft God de amazing verrassende en providende God en voel ik me priviledged om iedere dag zoveel momenten te hebben om deze God met mensen te delen.
Iedere dag weer komen er tientallen mensen in de kliniek die geen hoop meer hebben, verdrietig zijn, ziek zijn, verward zijn. En wat is het mooi om in al die hopeloosheid de meest Hoopgevende in de wereld te brengen.
Niet zo lang geleden kwam er een jonge vrouw naar de kliniek die waarschijnlijk op dat moment een miskraam aan het hebben was. Ze was 16 weken zwanger en bloedde heftig voor al een week lang. Wat was het mooi om naar haar verhaal te kunnen luisteren, voor haar te kunnen bidden en haar daarna dankbaar te horen zeggen dat ze zeker wist dat God haar naar de juiste plek had gebracht en ze een onwrikbaar faith had dat hij ook in het ziekenhuis voor haar zou zorgen en de juiste mensen op haar pad zou brengen.
Het is een voorrecht om voor mensen te mogen bidden, waarheid uit te spreken, maar net zo vaak inspireren de clienten mij met hun krachtige, pure, geloof in het feit dat God voor hen zorgt en dat ook blijft doen.
En daarom houd ik zo van dit land. In de gebrokenheid, in de oneerlijkheid, in de angst durven mensen God het antwoord te laten zijn. Zetten ze hun hoop op God en ervaren ze dat Hij niet teleursteld. Dat hij doorbreekt. Op het juiste moment, op de juiste manier, op de juiste plaats.
Soms zijn we bang. Soms durven we niet. Soms is het te moeilijk. Soms denken we zelf de weg te weten. Maar ook daar is God en ontmoet Hij ons.
Sinds een paar maanden heb ik een nieuw baantje; elke doordeweekse middag begeleid ik een 3,5 jarig meisje (en soms haar broertje). Beide kinders zijn blind. Waar ik zo graag met gehandicapten mensen wilden werken, maar dat vanwege een visum niet kon doen, bracht God dit baantje op mijn pad. En wat een blessing it is! Het meisje is geweldig, leergierig, slim en overal waar ze gaat, raakt ze mensen hun harten aan en tovert ze glimlachen op mensen hun gezicht. Wat geniet ik er van om haar te helpen haar angsten te overwinnen, om haar, net als ieder ander kind, een speeltoestel in de speeltuin te leren beklimmen, om trots te zijn en het te vieren als ze iets nieuws heeft geleerd, om liedjes met haar te zingen terwijl ik haar het laatste stukje op mijn rug naar huis til.
En dan heeft God mij uitgekozen om een positieve invloed op haar te hebben... we hopen maar dat dat goed komt ;)
Over 5 weken kom ik Nederland weer opzoeken. God heeft me hier zoveel gegeven: een geweldige werkplek, een geweldige kerk om iedere zondag weer als een malle te worshipen en geinspireerd te worden, intense vriendschappen met prachtige mensen... Een hele Afrikaanse familie om me heen die om me geeft! Mensen die boos worden, omdat ik hen niet snel genoeg had verteld dat ik een ongeluk had gehad (waar ik trouwens heelhuids vanaf ben gekomen, maar mijn auto voor R13.000,- aan operaties nodig heeft) , mensen die me willen leren dansen en ook nog eens geloven dat ik dat kan, mensen die me vertrouwen en hun donkerste gedachten vertellen, mensen die af en toe mee gaan in mijn Europese vrijpostigheid en gekheid (misschien is vrijpostig niet het goede woord, maar klinkt wel leuk ;)), mensen om heerlijk mee te zijn, om mee te lachen, om mee te bidden, mee te huilen, mee te zingen en om mee op de bank te snuggelen.
Het voelt alsof ik nog niet klaar ben hier. Misschien zal ik het wel nooit zijn.
Een paar weken geleden heb ik een nieuwe visa aangevraagd. Het kan nogal een moeilijk proces zijn om een visa te krijgen, dus gebed is erg welkom in dit gebeuren! Of de visa komt, of niet, ik weet dat God weer een plekje klaar zal maken, waar ik ook terecht kom! Ik hoop dat het voorlopig nog even hier zal zijn though :)
Sja, dit doet definitely niet genoeg aan de afgelopen vijf maanden, maar iets is beter dan niets!
Dikke knuffel vanuit het winterse Kaapstad (ach, ik vind het nog steeds zomer en zit regelmatig, zomers gekleed, in de zon te genieten... de voor gek verklarende blikken, daar ben ik inmiddels aan gewend ;))
Ps: ik heb t gevoel dat mijn Nederlands hard achteruit gaat, dus excusez-moi voor alle spelfouten en raar gebruik van woorden!
PS 2: http://youtu.be/kLD2EDUnReg filmpje van mijn kerk met hectically talented friends die aant zingen zijn! kijk tot t eind ;) (twas een speciale -kleed je in je traditionele kleding- en dans- dienst)
Mocht je me willen ondersteunen, dan mag dat zeker! Gebed en/of sponsoring in de vorm van geld is van harte welkom.
Ieder beetje helpt me om langer te kunnen blijven en langer te kunnen helpen in het Pregnancy Centre. Je mag een mailtje sturen naar rianeikelboom@gmail.com, of direct geld overmaken naar bankreknr: 387022724 t.n.v. J.C. Eikelboom. Voel je vrij, maar niet verplicht :) Dank!
